Terier walijski jest psem średniej wielkości o sylwetce, która wpisuje się w kwadrat. Wysokość w kłębie nie przekracza 39 centymetrów zaś waga waha się w granicach 9-10 kilogramów. Jest to pies o zwartej, harmonijnej budowie, z krótkim i mocnym grzbietem oraz głębokiej klatce piersiowej.
Przez aktualizacja dnia 18:57 Szkocja, wysunięty najbardziej na północ kraj Wielkiej Brytanii cechują się piękną, dziką przyrodą i surowym klimatem. Hodowla psów w Szkocji była związana głównie z myślistwem i hodowlą owiec, stąd wśród szkockich ras psów spotkamy sporą grupę terierów i owczarków. Psy pochodzące ze Szkocji są krzepkie i przystosowane do surowego klimatu. Część z tych często niezależnych czworonogów zyskało ogromną popularność i pełni rolę psów do towarzystwa, golden retriever, border collie czy West Highland White Terrier. Owczarek szkocki długowłosy ©Shutterstock Collie, bo o nim mowa, jest bodaj najbardziej popularnym ze szkockich owczarków – a wszystko za sprawą słynnej książki Lassie, wróć! oraz stworzonej na jej podstawie serii filmów. Historia rasy jest długa. Zaczyna się prawdopodobnie około XVI wieku, kiedy to na obszarach współczesnej Szkocji występowały psy podobne do owczarka szkockiego długowłosego. Pierwsza oficjalna wystawa, na której pojawiły się collie, odbyła się w 1860 roku. Do Polski owczarek ten przybył dopiero w pierwszej połowie XX wieku. Owczarki szkockie długowłose to duże, wspaniałe psy pasterskie, stróżujące i (obecnie przede wszystkim) do towarzystwa. Są czworonogami bardzo inteligentnymi i zrównoważonymi. Potrzebują bliskości człowieka – źle znoszą samotność. Szybko i chętnie się uczą, mają dużą potrzebę stymulacji fizycznej i umysłowej. Choć w stosunku do bliskich są łagodne i uwielbiają spędzać z nimi czas, wobec obcych zachowują dystans. Maść collie może być śniada, tricolor czarna bądź blue merle (marmurkowa). Umaszczenie śniade merle oraz białe nie jest akceptowane przez FCI. Charakterystyczna dla tej rasy psów długa, bujna sierść wymaga regularnej pielęgnacji. Najsłynniejszym psem tej rasy była bohaterka książki "Lassie, wróć!". Owczarek szkocki krótkowłosy ©Shutterstock Owczarek szkocki krótkowłosy, zwany też po prostu krótkowłosym collie, podobnie jak collie długowłosy jest czworonogiem należącym do grupy psów pasterskich i zaganiających. W odróżnieniu od odmiany długowłosej krótkowłosa jest stosunkowo nowa, bo powstała dopiero w 1873 roku. Owczarek szkocki krótkowłosy tak naprawdę nie różni się niczym od długowłosego – oczywiście poza długością sierści. Cechuje się takim samym charakterem, umaszczeniem, wzrostem (suki od 51 do 56 cm wysokości w kłębie, psy od 56 do 61 cm) i wagą (suki od 18 do 25 kg, psy od 20,5 do 29, 5 kg). Krótkowłosy collie raczej nie jest znany poza granicami Szkocji. Owczarek szetlandzki ©Shutterstock Owczarek szetlandzki to niewielki pies – suki osiągają wysokość 38,5 cm w kłębie, zaś psy do 39,5 cm. Waga tego czworonoga waha się w granicach 5 do 10 kg. Jak najlepiej opisać owczarka szetlandzkiego? Jako „miniaturowego collie długowłosego”, bowiem jest do niego łudząco podobny. I właśnie takie porównania stosowano, co jednak spotkało się z dużym sprzeciwem ze strony miłośników collie długowłosych, bowiem jest to w istocie zupełnie odmienna rasa psa. Owczarek szetlandzki to również pies pasterski i zaganiający. Do Szkocji trafił najprawdopodobniej z Wysp Szetlandzkich (należących do drugiej połowy XV wieku do Norwegii). Na ostateczny wygląd sheltie miało wpływ krzyżowanie z takimi rasami jak pomeranian (szpic miniaturowy) i cavalier king charles spaniel. Sheltie bardzo przywiązuje się do właściciela, jest nieufny wobec obcych. To pies energiczny, potrzebujący codziennej dawki ruchu i zabaw umysłowych. Jest inteligentny, ceni sobie współpracę z człowiekiem i śmiało można zdecydować się na uprawianie z nim różnego rodzaju sportów kynologicznych. West highland white terrier ©Shutterstock West highland white terier jest rasą bardzo popularną w Polsce. Ten krótkonożny terier o śnieżnobiałym umaszczeniu pochodzi od innych szkockich czworonogów – cairn terriera i teriera szkockiego. Pierwotnie rasę wykorzystywano do polowania na szkodniki, lisy oraz wydry. Choć pierwsze wzmianki na temat rasy west highland white terrier pochodzą już z XVII wieku, na oficjalnej wystawie pojawiła się dopiero w 1907 roku w Birmingham. Pomimo tego, że westie uchodzi przede wszystkim za psa rodzinnego i do towarzystwa, tak naprawdę jest wyjątkowo energicznym, odważnym i niestrudzonym czworonogiem. Świetnie odnajdzie się w rodzinie aktywnej, sprawdzi się w rozmaitych sportach kynologicznych, jak np. agility. Rasa ta jest raczej długowieczna, bo dożywa średnio 12-15 lat, ale jest podatna na różnego rodzaju schorzenia, jak choroby oczu i alergie skórne. Ponadto west jest łakomczuchem i szybko może przybrać na wadze, jeśli nie zastanie mu zapewniona zbilansowana dieta. Terier szkocki ©Shutterstock Skoro już jesteśmy przy terierach, nie można nie wspomnieć o takiej rasie jak terier szkocki. Podobnie jak westie jest terierem krótkonożnym, w typie jamnikowatym – zresztą rasy te są ze sobą blisko spokrewnione. Terier szkocki, nazywany też aberdeen terierem, jest starą rasą, ale jej początki nie są dobrze udokumentowane. Pierwsza wystawa, na której wystąpił terier ten, odbyła się w 1859 roku. Oficjalny wzorzec rasy pojawił się niedługo później, w roku 1882. Terier szkocki to pies uparty, odważny i energiczny. Ze względu na to, że należy do psów myśliwskich, cechuje się silnym instynktem łowieckim, który może przejawiać się w pogoni za kotami czy gryzoniami. Przywiązuje się do swojego opiekuna i jest mu niezwykle oddany, natomiast wobec obcych zachowuje dystans. Inne pochodzące ze Szkocji teriery to: cairn terrier, border terrier, skye terrier. Seter szkocki ©Shutterstock Seter szkocki, nazywany też gordonem, należy do grupy wyżłów w typie setera. Pierwsze wzmianki o charakterystycznych czarno-rudych psach pojawiły się już w XVII wieku. Faktyczne początki hodowli datuje się jednak na pierwszą połowę XIX wieku. Obecnie jedyne dopuszczalne umaszczenie gordona to czarna sierść z brązowymi (kasztanowymi) podpalaniami. Dawniej występowały również białe znaczenia, współcześnie niedopuszczalne – poza niewielkim znaczeniem na piersi. Gordon jest psem bardzo przyjaznym, cierpliwym i ufnym. Choć początkowo może zachowywać dystans wobec obcych, szybko się do nich przekonuje. Seter szkocki to świetny myśliwy, bardzo odważny i wytrwały w pracy. Niewiele szczeka, w domu jest czworonogiem bardzo spokojnym i zrównoważonym. Współpraca z rasą tą jest przyjemnością, ponieważ seter szkocki jest psem inteligentnym, chętnym do nauki. Wymaga on jednak doświadczonego przewodnika, który doskonale zna potrzeby rasy. Ważne jest też zapewnienie odpowiedniej dawki stymulacji fizycznej i umysłowej każdego dnia. Chart szkocki i inne szkockie rasy psów Wyżej wymienione to oczywiście nie wszystkie rasy pochodzące ze szkockiej ziemi. Nadal mało popularne, ale zyskujące coraz większe zainteresowanie w Polsce rasy to także chart szkocki, skye terrier oraz cairn terrier. Bardzo charakterystyczny chart szkocki, o szorstkiej, szaro-błękitnej sierści, jest wielkim psem, który osiąga nawet do 76 cm wysokości w kłębie. Należy on do psów raczej cichych, rzadko szczekających. Jest bardzo spokojny i łagodny. Z kolei skye i cairn teriery to psy niewielkie, zachowujące dystans wobec obcych, żywiołowe i oddane opiekunom. Przeczytaj również: Amerykańskie rasy psów Angielskie rasy psów Australijskie rasy psów Chińskie rasy psów Czeskie rasy psów Francuskie rasy psów Hiszpańskie rasy psów Irlandzkie rasy psów Japońskie rasy psów Niemieckie rasy psów Polskie rasy psów
Seter irlandzki powstał i rozwinął się w Irlandii jako pies myśliwski. Wywodzi się od setera irlandzkiego czerwono-białego oraz psa nieznanej rasy, o jednolicie czerwonym umaszczeniu. Seter irlandzki był wyraźnie wyodrębnionym typem już w wieku XVIII. W roku 1882 powstał Klub Setera Irlandzkiego, zajmujący się promocją rasy.
Pochodzenie Do grupy długowłosych wyżłów angielskich należy zaliczyć trzy rodzaje seterów: angielski, irlandzki i szkocki, zwany również gordon seterem. Ich wspólna nazwa pochodzi od angielskiego „to set” posadzić, położyć, obniżyć. Wiąże się to z bardzo charakterystycznym zachowaniem tych psów w czasie polowania, kiedy to po zlokalizowaniu zwierzyny pies przysiada oczekując na przybycie myśliwego. Na temat ich przodków wiadomo niewiele. Można jednak przypuszczać, że były to niewielkiego wzrostu wystawiające psy myśliwskie o długich, zwisających uszach, zwane setting spanielami. Ich wadą była powolność i niski wzrost. Domieszka krwi charta, foxhounda, pointera, pudla, bloodhounda, nowofundlanda i collie doprowadziła do powstania psa większego, szybszego, bardzo zbliżonego do dzisiejszego setera. W zależności od upodobania hodowano różne odmiany seterów, różniące się głównie umaszczeniem. Na pierwsze angielskiej wystawie psów w 1859 roku była tylko jedna klasa seterów. Już rok później, w Birmingham utworzono osobny ring dla seterów irlandzkich, a dwa lata później setery oceniano już na trzech osobnych ringach. W Wielkiej Brytanii wyodrębniły się trzy ośrodki hodowlane: w Walii, Irlandii i Szkocji, z których pochodzą odpowiednio: seter angielski, irlandzki i szkocki. *** Przypuszczać można, że seter irlandzki swoją piękną mahoniową sierść odziedziczył po czekoladowej maści hiszpańskim setting spanielu. Na przełomie XVIII i XIX wieku hodowano zarówno setery o umaszczeniu jednolitym, mahoniowym w różnych odcieniach, jak i setery, które na mahoniowej sierści miały białe znaczenia na głowie, piersi i palcach. Niezależnie od tego pojawiały się również setery o umaszczeniu łaciatym, które na białej sierści miały wyraźne, duże łaty w różnych odcieniach mahoniu. Przez cały XIX wiek zdecydowanie rosła popularność seterów o jednolitym umaszczeniu, do tego stopnia, że w opracowanym w 1885 roku wzorcu setera irlandzkiego dopuszczono tylko umaszczenie jednolite, mahoniowe, z ewentualnymi białymi znaczeniami. Jeśli chodzi o eksterier, do 1860 roku setery irlandzkie były psami dużymi, masywnymi, o zupełnie innej niż obecnie głowie, z wypukłym czołem i szpiczasta kufą. Skrzyżowanie ich z seterami angielskimi i jak się przypuszcza - chartami, spowodowało, że ich budowa stała się lżejsza a głowa bardziej szlachetna. Setery irlandzkie stały się podobnie jak angielskie psami o bardzo eleganckiej harmonijnej budowie. Złagodniało także ich usposobienie. Wygląd Seter irlandzki jest bardzo harmonijnie zbudowanym i eleganckim psem, najmniejszym i najlżejszym ze wszystkich seterów. Wyglądem bardziej pasuje do wystawowych ringów niż leśnych zarośli, choć on sam zapewne jest odmiennego zdania. Ma wpisujący się w prostokąt tułów, wyraźny kłąb, zwarty, lekko opadający w kierunku ogona grzbiet, bardzo głęboką i umiarkowanie szeroką klatkę piersiową z dobrze wysklepionymi żebrami oraz muskularne lędźwie. Kończyny mocne, ogon mocny u nasady i zwężający się ku końcowi, nisko noszony, osadzony praktycznie na linii grzbietu. Głowa o owalnej czaszce, z wyraźnie zaznaczonym guzem potylicznymi i przełomem czołowo nosowym. Kufa kwadratowa, oczy dość szeroko rozstawione, ciemnoorzechowe o łagodnym spojrzeniu, uszy średniej długości, osadzone nisko i z tyłu, zwisające przy policzkach, na tyle długie, by sięgnąć koniuszka czarnego lub brązowego nosa. Wysokość w kłębie: psy 58-67 cm, suki 55-62 cm. Masa ciała: psy 27-30 kg, suki 25-28 kg. Charakter, usposobienie Seter irlandzki jest przede wszystkim psem myśliwskim, choć dziś już raczej mało kto używa go do polowania. Ma największy ze wszystkich seterów temperament, potrzebuje bardzo dużo ruchu i możliwości wybiegania się na otwartym terenie. Nie należy jednak zapominać, że jest to pies o bardzo silnym instynkcie myśliwskim i jeśli zobaczy jakieś biegnące zwierzę lub ptaka może pozostać głuchy na wołanie właściciela. Jest to pies bardzo inteligentny i szybko się uczy, dlatego powinno się go szkolić jak najwcześniej, nawet od 2-3 miesiąca życia, zanim nie nabierze złych nawyków. Setery irlandzkie potrafią być uparte i niezależne, ich szkolenie może się okazać niełatwe, za to jeśli się raz czegoś nauczy, będzie pamiętał do końca życia. Dojrzewa bardzo późno, bo około trzeciego roku życia. Szata Seter irlandzki ma bardzo efektowną szatę, która zdecydowanie dodaje mu urody i elegancji. Nie bez przyczyny to właśnie on często wygrywa finałowe konkursy na wystawach kynologicznych. Ma długą, jedwabistą, lekko pofalowaną sierść, dłuższą na spodzie klatki piersiowej, kończynach i ogonie, gdzie tworzy bardzo ozdobne frędzle, pięknie eksponowane przez doświadczonych wystawców. Na głowie i przedniej stronie nóg sierść jest krótsza i bardziej delikatna. Na wystawę trzeba ją odpowiednio przygotować. Umaszczenie: soczysto kasztanowy odcień, jednolite, bez czarnego nalotu. Dopuszczalne są jedynie bardzo niewielkie ilości białych włosków na piersiach, przedniej stronie szyi i palcach oraz ewentualnie gwiazdka na czole oraz strzałka na grzbiecie nosa. Sierść setera wymaga regularnej pielęgnacji, zwłaszcza, jeśli pies ma być wystawiany. Powinna być regularnie szczotkowana, żeby była lśniąca i ładnie się układała. Więcej na temat pielęgnacji setera irlandzkiego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj Zdrowie Seter irlandzki jest psem długowiecznym i zdrowym. Średnio dożywa nawet 12-15 lat. Może mieć jednak skłonność do dysplazji stawów biodrowych, skrętu żołądka, postępującego zaniku siatkówki i schorzeń trzustki. Regularnej kontroli wymaga stan długich, słabo wentylowanych uszu. Do kogo pasuje ten pies ? Seter irlandzki jest doskonałym psem dla ludzi lubiących aktywny tryb życia. Potrzebuje dużo ruchu, uwielbia długie spacery i aportowanie. Jest znakomitym pływakiem, każdy rzucony do wody patyk bezbłędnie odnajdzie i przyniesie swojemu panu. Jeśli będzie miał odpowiednio dużo ruchu, może mieszkać nawet w niewielkim mieszkaniu, jednak najlepiej będzie się czuł poza miastem, w domu z dużym ogrodem, blisko natury. Jest bardzo miłym psem rodzinnym, łagodnym dla dzieci i przyjaznym dla innych zwierząt. Typowy przyjaciel całego świata, z radością powita każdego gościa, dostrzegając w nim przede wszystkim dodatkowe ręce do głaskania. Nie należy więc oczekiwać, że będzie stróżem lub obrońcą, bo to nie leży w jego naturze. Konieczne jest wczesne szkolenie i nauczenie go posłuszeństwa, wszystkie polecenia spokojnie, bez nerwów, muszą być z całą konsekwencją wyegzekwowane. Najważniejsze jest opanowanie jego instynktu myśliwskiego i nauczenie go przychodzenia na każde zawołanie do właściciela. W miejscach o dużym natężeniu ruchu powinien zawsze chodzić na smyczy, ponieważ pogoń za biegnącym po drugiej stronie ulicy kotem może się skończyć tragicznie. Zalety i wady + doskonały pies myśliwski + lojalny i przywiązany do właścicieli + bardzo przyjacielski wobec dzieci + tolerancyjny wobec innych psów + nadaje się do psich sportów + świetny towarzysz dla aktywnego właściciela - wymaga bardzo dużo ruchu - niezależny i dość uparty - nie nadaje się na stróża i obrońcę - wymaga regularnej pielęgnacji - ma skłonność do ucieczek Ciekawostki U większości ras suki są łagodniejsze i bardziej uległe od psów. U seterów odwrotnie, to one są bardziej od samców uparte i bardziej skłonne do dominacji. Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 120 SETER IRLANDZKI (Irish Red Setter) Kraj pochodzenia: Irlandia Data publikacji obowiązującego wzorca: 31. 08. 2001 Użytkowanie: pies myśliwski i rodzinny. Klasyfikacja FCI: Grupa 7 - Wyżły. Sekcja 2 - Wyżły brytyjskie. Seter. Próby pracy wymagane. RYS HISTORYCZNY: Seter irlandzki powstał i rozwinął się w Irlandii jako pies myśliwski. Wywodzi się od setera irlandzkiego czerwono-białego oraz psa nieznanej rasy, o jednolicie czerwonym umaszczeniu. Seter irlandzki był wyraźnie wyodrębnionym typem już w wieku XVIII. W roku 1882 powstał Klub Setera Irlandzkiego, zajmujący się promocją rasy. Klub w roku 1886 wydał standard rasy, a następnie organizował field trialsy i wystawy celem jego ustalenia. W 1998 roku klub opublikował Styl Pracy Rasy. Standard wraz ze Stylem Pracy stanowią opis wyglądu zewnętrznego oraz zdolności użytkowych rasy. Z biegiem lat seter irlandzki stał się wytrzymałym, zdrowym i inteligentnym psem o znakomitych walorach użytkowych i wielkiej żywotności. WYGLĄD OGÓLNY: Rasowy, o szlachetnej, sportowej sylwetce i przyjaznym wyrazie. Proporcjonalnie i harmonijnie zbudowany. ZACHOWANIE - TEMPERAMENT: Żywy, inteligentny, energiczny, przywiązany i lojalny. GŁOWA: Długa, sucha i nie za szeroka między uszami. Kufa i czaszka jednakowej długości, o równoległych owalnie sklepiona między uszami, pojemna, z dobrze zaznaczonym guzem potylicznym i wyniesionymi łukami brwiowymi. Stop: Nos: koloru ciemnomahoniowego, ciemnoorzechowego lub czarnego, o szerokich nozdrzach. Kufa: umiarkowanie głęboka, dość tępo zakończona. Od stopu do czubka nosa długa, wargi niezbyt obwisłe. Szczęki: prawie jednakowej długości. Uzębienie: zgryz nożycowy. Oczy: ciemnoorzechowe lub ciemnobrązowe, nie powinny być zbyt duże. Uszy: średniej wielkości, delikatnej budowy, osadzone nisko i daleko ku tyłowi, zwisające wdzięczną fałdą ściśle przy policzkach. SZYJA: Umiarkowanie długa, dobrze umięśniona, ale nie za gruba; łagodnie wygięta, bez śladu obwisłego podgardla. TUŁÓW: Proporcjonalny do wielkości ciała. Klatka piersiowa: głęboka, z przodu raczej wąska. Żebra dobrze wysklepione, zapewniające dużo przestrzeni dla płuc. Lędźwie: muskularne, lekko wysklepione. OGON: Umiarkowanej długości, proporcjonalny do tułowia, osadzony raczej nisko, mocny u nasady i zwężający się ku końcowi. Powinien być noszony na poziomie grzbietu lub nieco poniżej. KOŃCZYNY:Kończyny przednie: Łopatki: długie i ustawione skośnie ku tyłowi, kłąb wyraźny. Łokcie: nisko osadzone, o swobodnych ruchach, nie powinny być wciśnięte, ani odstające. Przedramiona: proste, ścięgniste, o mocnej tylne: tył szeroki i mocny. Kończyny powinny być długie i umięśnione od biodra do stawu skokowego, zaś od stawu skokowego do łapy krótkie i mocne. Stawy kolanowe: dobrze kątowane. Stawy skokowe: ustawione prosto, nie zwrócone na zewnątrz, ani do wewnątrz. Łapy: małe, bardzo zwarte. Palce mocne, dobrze wysklepione, ściśle do siebie przylegające. CHODY: Swobodne, płynne, posuwiste; głowa noszona wysoko. Kończyny przednie o dalekim wykroku, ale prowadzone nisko. Kończyny tylne prowadzone płynnie, z dużą siłą odbicia. Niedopuszczalne krzyżowanie i przeplatanie kończyn. OKRYWA WŁOSOWA: Włos: na głowie, przedniej stronie kończyn i na końcach uszu krótki i delikatny. Na pozostałych częściach ciała umiarkowanej długości, przylegający i możliwie niekędzierzawy, ani falisty. Frędzle na górnej części uszu długie i jedwabiste; na tylnej stronie nóg długie i delikatne. Obfite owłosienie na brzuchu tworzy frędzle rozciągające się na przedpiersie i szyję. Łapy dobrze owłosione między palcami. Ogon ozdobiony piórem z dość długiego włosa, skracającego się stopniowo ku końcowi. Pióro i frędzle powinny być proste i przylegające. Umaszczenie: soczystokasztanowe, bez śladu czerni. Białe znaczenia na piersi, gardle i palcach, jak również mała gwiazdka na czole lub wąska strzałka na kufie lub czole nie powodują dyskwalifikacji. WZROST: Wysokość w kłębie: psy: 58 - 67 cm suki: 55 - 62 cm WADY: Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny. UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym. Źródło: Język gaelicki szkocki (gaelicki, Scottish Gaelic, Scots Gaelic, nazwa własna: Gàidhlig, wym. [ k a ː l ɪ k ʲ]) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich. Posługuje się nim około 11 tys. osób (2020) [1] zamieszkujących północną część Wielkiej Brytanii, tj. północno-zachodnią Szkocję i archipelag Hebrydów. Rasy Psów Rasa psów wg FCI: Aportery, płochacze i psy dowodne Nie udało się znaleźć wrócić później. Codziennie dodawane są nowe Psy, zapraszamy jutro lub jeszcze dziś. a) Owczarek szetlandzki b) Border collie c) Pudel d) Buldog francuski 5) Jaka rasa psa zagrała w filmie " Beethoven" a) Berneński pies pasterski b) Chow chow c) Bernardyn d) Cane corso 6) Wskaż rasę dla której charakterystyczne są niebieskie oczy a) Samojed b) Husky syberyjski c) Shiba d) Beagle 7) Jaka rasa psa jest potocznie nazywana Zdrowie rasy wilczarz irlandzkiWilczarze irlandzkie są dość odporną i wytrzymałą rasą. Znacznie lepiej znoszą chłód, mróz czy wilgoć niż duże upały. Latem należy chronić je przed przegrzaniem, a spacery i treningi najlepiej odbywać wcześnie rano lub późnym rasy wilczarz irlandzki mają skłonności do kilku schorzeń wrodzonych. Do najczęściej spotykanych należy kardiomiopatia rozstrzeniowa – choroba prowadzącą do rozszerzenia lewej lub obydwu komór mięśnia sercowego i osłabieniu jego kurczliwości, przez co serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi potrzebnej do prawidłowego funkcjonowania irlandzki narażony jest także na cohorbę o nazwie osteosarcoma (kostniakomięsak) – złośliwy, pierwotny nowotwór tkanki kostnej. Zespolenie wrotne PSS (inaczej liver shunt – zespolenie wątrobowe) – ujawnia się zazwyczaj zaraz po urodzeniu, podłożem są nieprawidłowe połączenia naczyniowe w wątrobie, na skutek czego krew omija całkowicie lub częściowo ten narząd i nie jest oczyszczana z toksyn, co prowadzi do zatrucia organizmu i śmierci rasie wilczarz irlandzki zdarza się także postępujący zanik siatkówki (PRA), epilepsja idiopatyczna i choroba von Willebranda, polegająca na zaburzeniu krzepnięcia schorzenia trapiące wilczarze to rozszerzenie i skręt żołądka, dysplazja stawów biodrowych (niekiedy łokciowych), osteodystrofia przerostowa (gnilec kości) – pojawia się w okresie intensywnego wzrostu między 2. a 8. miesiącem życia, osteochondroza, (odwarstwiająca martwica chrzęstno-kostna).Niekiedy u psów rasy wilczarz irlandzki zdarza się zapalenie płuc wymagające natychmiastowego leczenia, ponieważ u psa tej rasy choroba ta wiąże się z bezpośrednim zagrożeniem życia. Wilczarz może cierpieć na paraliż szczenięcy, achalazję przełyku i zespół Wobblera (zespół chwiejności).ŻywienieWilczarz irlandzki jest psem wymagającym, jeśli chodzi o żywienie. Utrzymanie tego olbrzyma w prawidłowej kondycji wymaga zarezerwowania poważnej kwoty w domowym budżecie. W odchowywaniu szczeniaka ważne jest zapewnienie mu odpowiedniego tempa wzrostu – im wolniej rośnie, tym lepiej (pełny rozwój fizyczny przedstawiciel tej rasy osiąga około trzeciego roku życia). Dieta szczeniaka rasy wilczarz irlandzki nie może więc być zbyt wysokokaloryczna. Jeśli stosujemy gotowe zbilansowane karmy, lepiej wybierzmy takie, które nie zawierają zbóż i soi. Nie należy też wtedy na własną rękę podawać preparatów wapniowych i witaminy można również karmić gotowanym domowym jedzeniem, ale trzeba je uzupełnić suplementami (najlepiej po konsultacji z doświadczonym hodowcą lub lekarzem weterynarii). Wielu właścicieli z powodzeniem stosuje też BARF. Dieta opiera się na surowych kawałkach mięsa z kością i chrząstką, podrobach, jajach, sporadycznie rybach, warzywach i od sposobu żywienia dzienną porcję należy podzielić na co najmniej dwa posiłki i koniecznie zapewnić psu odpoczynek po szata wilczarza składa się z dłuższych i szorstkich włosów okrywowych oraz krótszego, gęstego, miękkiego podszerstka. Chroni ona psa przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, a jednocześnie nie trzyma brudu i jest łatwa w utrzymaniu. Jeśli odpowiednio żywimy pupila, sierść wypada w niewielkim stopniu i bez problemu można ją sprzątnąć z czesania wilczarza irlandzkiego najlepiej posłużą szerokie grabki trymerskie (o rozstawie zębów 2,5-3,5 mm), którymi usuniemy martwy włos, i grzebień z obrotowymi zębami do rozczesywania obfitej brody i delikatniejszych miejsc na ciele. Szczenięta przed wymianą szaty na młodzieżową czeszemy głównie po to, aby przyzwyczaić je do tej czynności, a nie dlatego że wymaga tego ich okrywa rasy wilczarz irlandzki kąpiemy w miarę potrzeby w szamponach dla psów szorstkowłosych, np. dla terierów. Zbyt częste kąpiele, użycie nieodpowiednich kosmetyków lub zastosowanie ich w nadmiernej ilości może zniszczyć szatę. Nie należy zapominać o kontrolowaniu uszu, zębów i skracaniu pazurów, jeśli zwierzak sam ich nie wystawowego wilczarza powinna uwydatniać szlachetną sylwetkę w typie greyhounda. Efekt osiąga się przez odpowiednie czesanie i trymowanie oraz drobne korygowanie sierści nożyczkami degażówkami. Trymuje się psa za pomocą trymera, grabek trymerskich lub przez wyskubywanie włosów palcami, w zależności od części ciała i ilości sierści. Korektę przeprowadza się na głowie, uszach, szyi, przedpiersiu, górnej i dolnej linii, kończynach, stopach i ogonie. Schludnie powinny wyglądać także okolice miejsc intymnych. W ten sam sposób należy pielęgnować również domowego rasy wilczarz irlandzki prezentujemy na luźnej ringówce (nie podciągamy go do góry, bo traci wówczas pożądane linie) lub łańcuszku typu żmijka i cienkiej smyczy. Powinno się je dopasować kolorystycznie do umaszczenia spacerach z psem rasy wilczarz irlandzki można stosować zwykłe, solidne smycze skórzane lub z taśmy przeznaczone dla ras olbrzymich. Obroże mogą być zwykłe lub zajmą piłki, piszczące maskotki, pluszaki, znakomicie sprawdzi się też pusta plastikowa butelka po wodzie mineralnej. Wszystkie zabawki muszą być na tyle duże, aby wilczarz irlandzki ich nie połknął. Trzeba je wymieniać na większe wraz ze wzrostem szczeniaka i kontrolować pupila podczas zabawy. Terier irlandzki – opis ogólny. Rasa terier irlandzki pierwszy raz została oficjalnie uznana w 1879 r. przez Irish Kennel Club. W jej ślady poszły także inne organizacje kynologiczne. Terier z Irlandii zaakceptowany jest m.in. przez Międzynarodową Federację Kynologiczną.
Pochodzenie Irish water spaniel jest bez wątpienia rasą irlandzką, jednak jej korzenie nie są dokładnie znane. Podejrzewa się, że pochodzi od innych spanieli, choć mało je przypomina. Bardziej prawdopodobne wydaje się pokrewieństwo z takimi rasami jak pudel, curly-coated retriever i portugalski pies wodny. Psy tej rasy pojawiły się w hodowli Justina McCarthy z Dublina a jego pies o imieniu Boatswain, urodzony w 1834 roku, został uznany za protoplastę rasy. McCarthy nie pozostawił niestety żadnych ksiąg hodowlanych, nie ma więc możliwości ustalenia w jaki sposób doszło do jej powstania. Ponieważ przodkowie McCarthy’ego walczyli we Francji, gdzie już wtedy istniały psy dowodne, uzasadnione wydaje się przypuszczenie, że kilka z nich przywieziono do Irlandii, gdzie skrzyżowane z miejscowymi psami irlandzkimi lub angielskimi, stały się przodkami irlandzkiego spaniela wodnego. W latach trzydziestych ubiegłego wieku irlandzkie spaniele wodne stały się bardzo popularne, wkrótce jednak ustąpiły miejsca retrieverom, równie cenionym pod względem użytkowym, a mniej kłopotliwym w pielęgnacji. Obecnie rasa ta jest najbardziej popularna w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych. W Polsce pierwszy irlandzki spaniel wodny pojawił się dopiero w 2007 roku a rok później sprowadzono suczkę. Wygląd Irlandzki spaniel wodny to największy pies ze wszystkich spanieli, który w dodatku wcale nie jest do nich podobny. Jest mocno zbudowany, na pierwszy rzut oka bardziej przypomina pudla niż spaniela. Ma stosunkowo dużą głowę z wyraźnie zaznaczonym stopem, potężną, długą kufą, silnymi szczękami i dużym brązowym nosem. Oczy niewielkie, ciemne, szeroko i skośnie osadzone, otwarte w czasie pracy pod wodą. Uszy typowe dla spanieli, długie, nisko osadzone, przylegające do policzków, pokryte długimi, skręconymi frędzlami. Szyja dość długa, gładka, z krótszym owłosieniem, które na przedpiersiu tworzy charakterystyczny plastron w kształcie litery V. Klatka piersiowa głęboka i dość szeroka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Grzbiet krótki i szeroki, zad długi i mocny. Ogon nisko osadzony, niezbyt długi, grubszy u nasady, zwężający się ku końcowi, owłosiony na 1/3 długości od nasady. Kończyny przednie proste, równoległe, tylne o mocnych udach i niskich stawach skokowych, dobrze kątowane. Łapy duże, okrągłe, obficie porośnięte sierścią i połączone ułatwiającą pływanie błoną pławną. Wysokość w kłębie: psy 53 - 59 cm, suki 51 - 56 cm. Masa ciała: psy 25 - 29,5 kg, suki 20,2 - 26 kg. Charakter, usposobienie Irlandzki spaniel wodny to znakomity pies myśliwski, który bezbłędnie wyszukuje i aportuje ptaki. Szczególnie przydatny do polowania na dzikie kaczki. Jest odważny i inteligentny, szybko się uczy. Lubi zabawy, jest czujny, wesoły, zawsze pełen chęci do działania. Wymaga dużo ruchu, uwielbia pływać, doskonale nurkuje. Prawidłowo prowadzony może być bardzo miłym i wiernym psem rodzinnym. Bywa nieufny w stosunku do obcych, co powoduje, że dobrze sprawdza się w roli stróża. Nie jest agresywny, nie atakuje, ale niezawodnie uprzedza o pojawieniu się intruza. Ze względu na doskonały węch jest wykorzystywany do wykrywania narkotyków i materiałów wybuchowych. Szata Irish water spaniel ma bardzo oryginalną sierść, tworzącą gęste, ciasno skręcone loczki. Na całym ciele średniej długości, jego włos jest wyraźnie dłuższy na nogach i głowie. Nad oczami tworzy charakterystyczną grzywkę, na uszach długie loki. Na kufie sierść jest przylegająca i gładka, podobnie na ogonie, co tworzy tzw. szczurzy ogon. Na całym ciele u nasady sierść jest natłuszczona, co zapewnia psu doskonałą ochronę termiczną podczas pracy w lodowatej nieraz wodzie. Dzięki temu jest nieprzemakalna, nie wchłania wody i nie pozwala jej przeniknąć do skóry. Umaszczenie zawsze jednolite, ciemno brązowe. Białe znaczenia i końcówki włosów nie są akceptowane. Irlandzkie spaniele dowodne nie linieją, co ma znaczenie dla osób uczulonych na psią sierść. Ich owłosienie wymaga regularnej pielęgnacji, bo zatrzymuje się w nim wszystko, co można znaleźć w róźnego rodzaju zbiornikach wodnych. Jeśli po pływaniu sierść nie zostanie odpowiednio szybko wyczesana i spłukana czystą wodą może sie stać źródłem niemiłego zapachu. Więcej na temat pielęgnacji irish water spaniea i przygotowania go do wystaw- kliknij tutaj Zdrowie Irlandzki spaniel wodny jest psem odpornym i zdrowym. Bardzo rzadko zdarzają się przypadki dysplazji i wwinięcia powieki. Jedynym problemem są długie, przylegające, słabo wentylowane uszy, które wymagają bardzo systematycznej kontroli i w razie potrzeby czyszczenia. Pies ma doskonały apetyt, trzeba więc uważać, żeby nie dopuścić do nadwagi. Do kogo pasuje ten pies ? Irlandzki spaniel wodny to przede wszystkim doskonały pies myśliwski. Mówi się, że ma inteligencję pudla, węch setera i pasję łowiecką spaniela. Nie przeszkadza mu to być jednocześnie bardzo miłym psem rodzinnym, zwłaszcza, jeśli jego właściciele mają zwyczaj spędzać dużo czasu nad jeziorem. Łatwo adaptuje się do każdych warunków, potrzebuje bliskości człowieka, w żadnym wypadku nie nadaje się do kojca. Potrzebuje dość dużo ruchu, można go szkolić, choć w młodzieńczym wieku bywa dość niesforny i uparty. Dlatego też wymaga spokojnego, ale stanowczego przewodnika. Lubi urozmaicone ćwiczenia, różnego rodzaju psie sporty, a nade wszystko aportowanie. Jest doskonałym towarzyszem dla dzieci, nie wchodzi w konflikty z innymi zwierzętami domowymi. Jego sierść zazwyczaj nie wywołuje uczulenia.. Zalety i wady + doskonały pies myśliwski + odporny na złe warunki atmosferyczne + znakomity pływak + bardzo miły pies rodzinny + inteligentny, łatwo się uczy - bywa niezależny - sierść ma charakterystyczny zapach Ciekawostki Irlandzki spaniel wodny jest pierwszym psem myśliwskim, który w Ameryce wygrał konkurs posłuszeństwa. Wzorzec rasy FCI FCI-Standard N° 124 / / GB IRLANDZKI SPANIEL WODNY (Irish Water Spaniel) Wersja polska: kwiecień 2011 POCHODZENIE : Irlandia. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : UŻYTKOWOŚĆ : Irlandzki spaniel wodny łątwo daje się ułożyć do rozmaitych sposobów polowania z bronią palną; potrafi wystawiać, i doskonale aportuje z gęstego poszycia. Cechy tej rasy czynią ją szczególnie przydatną do polowania na ptactwo wodne. KLASYFIKACJA : Grupa 8 Aportery, płochacze, psy wodne. Sekcja 3 Psy wodne. Obowiązują próby pracy. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Pochodzenie rasy pozostaje niejasne; na ogół przyjmuje się, że spaniel wodny powstał z psów, wywodzących sie z Persji, które do Irlandii trafiły poprzez Hiszpanię. Pierwsza pochodząca z Irlandii wzmianka o “psach wodnych do polowania na wodne ptactwo” datowana jest na początek XVII wieku – stąd wiadomo, że psy o nieprzemakalnej sierści znane były tam jeszcze przed wynalezieniem dubeltówki. Nie wiadomo także, skąd wzięła się szczególna cecha irlandzkich spanieli wodnych, a mianowicie częściowo nieowłosiony („szczurzy”) ogon. Takiego ogona nie ma żadna inna rasa, można więc przypuszczać, że irlandzki spaniel powstał w Irlandii bez udziału innych ras. W drugiej połowie XIX wieku stał się popularnym psem wystawowym; klub rasy utworzono w roku 1890. WRAŻENIE OGÓLNE : Bystry, ładnie i mocno zbudowany, zwarty i krępy. ZACHOWANIE / TEMPERAMENT : Dumny, łączy wielką inteligencję i wytrzymałość z pewnością siebie i pasją , siłą i oddaniem. Dobry pies rodzinny z poczuciem humoru, wobec obcych zachowuje się z rezerwą. GŁOWA : Czaszka i cała głowa duże. MÓZGOCZASZKA : Czaszka: Mocno wysklepiona, dobrej długości i szerokości, pojemna. Na głowie czub, utworzony z luźnych, długich loków, opadających między oczami, a nie tworzących sterczącą na wszystkie strony perukę. Stop : Płynny. TRZEWIOCZASZKA : Zupełnie gładka, tylko na spodniej stronie żuchwy niewielka broda. Nos : Duży, dobrze rozwinięty, barwy ciemno wątrobianej. Kufa : Długa, mocna, w obrysie raczej kanciasta. Uzębienie: Mocne, równomiernie rozstawione, zgryz nożycowy. Oczy : Stosunkowo małe, kształtu migdała, ciemno bursztynowe lub ciemno orzechowe, o nadzwyczaj inteligentnym wyrazie. Uszy: Bardzo długie, płatowate, nisko osadzone, wiszące dość blisko policzków, porośnięte długimi, skręconymi lokami. SZYJA : Dość długa, mocna, łukowata wygięta, dzięki czemu głowa noszona jest wysoko nad grzbietem, mocno osadzona na łopatkach. TUŁÓW: Dobrze rozbudowany, proporcjonalny, a przy tym beczkowaty skutkiem mocnego wysklepienia żeber, mocny i dobrze umięśniony. Grzbiet : Krótki, szeroki i równy, dobrze związany. Lędźwie : Głębokie i szerokie. Klatka piersiowa : Głęboka, nie bardzo szeroka ani okrągła, ale o znacznym obwodzie za łopatkami skutkiem mocno wysklepionych żeber. Dobrze ożebrowana na całej długości. OGON : Kształtny, mocny, u nasady gruby – tam na długości cm do 10 cm pokryty krótkimi lokami – stopniowo zwęża się ku zaostrzonemu końcowi. Na tyle długi, by sięgał stawu skokowego, noszony prosto, mniej więcej w linii grzbietu. KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE : Łopatki : Bardzo mocne, skośnie ustawione. Kończyny : Proste, o mocnym kośćcu, łokieć znajduje się w linii, poprowadzonej od kłębu do podłoża. KOŃCZYNY TYLNE : Bardzo mocne. Kolano : Dobrze kątowane. Staw skokowy : Niski. ŁAPA: Duża, mało zwarta i okrągła, dobrze porośnięta włosem, tak na, jak i między palcami, ale włos nie powinien być przesadnie długi. CHODY: Ruch bardzo charakterystyczny dla tej rasy, skutkiem beczkowatej klatki piersiowej jest toczący. SZATA SIERŚĆ : Gęste, zwarte i szorstkie w dotyku pierścienie, w żadnym razie nie wełniste, z natury natłuszczone. Na górnej stronie i bokach szyi sierść podobna do tej, która porasta tułów, natomiast spód szyi gładki – krótki włos ułożony w kształt litery V od żuchwy do mostka. Na przednich nogach włos obfity, nieco krótszy na ich przednich stronach. Poniżej stawu skokowego włos krótki po przedniej stronie, długi po tylnej. MAŚĆ : Głęboko nasycona, wątrobiana z czerwonawym odcieniem. Biel na klatce piersiowej niepożądana. WIELKOŚĆ : Psy: 53 – 59cm Suki: 51 - 56cm WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie psa. - Białe znaczenia na klatce piersiowej. - Mało nasycona maść. - Jasne oczy. - Sierść wełnista. - Długi włos na przedniej stronie śródstopia. - Wyraźnie długi, piórowaty włos na przednich stronach przednich nóg. - Płaskie łapy. - Długa sierść na mostku. - Długa sierść na części twarzowej głowy.. - Biel na łapach. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: - Agresja lub wyraźna lękliwość. - Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne i/lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane. Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra w pełni wyczuwalne w mosznie. Źródło:

Na dworcu Caerdydd Canolog. Język walijski (wal. Cymraeg) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić. Szacuje się, że od 100 do 150 tysięcy Walijczyków mieszkających w Anglii

Rasa Aidi, Airedale Terrier, Akbasz, Akita, Akita amerykańska, Alascan klee kai, Alaskan Malamute, American Staffordshire Terrier, Amerykański dingo, Amerykański spaniel dowodny, Amerykański Terier Bezwłosy, Appenzeller, Ariégeois, Australian Cattle Dog, Australian Silky Terrier, Australian Stumpy, Tail Cattle Dog, Barbet, Basenji, Basset artezyjsko-normandzki, Basset bretoński, Basset Hound, Beagle, Beagle-Harrier, Bearded Collie, Bedlington Terrier, Bergamasco, Bernardyn, Berneński pies pasterski, Biały owczarek szwajcarski, Bichon frise, Biewer Yorkshire Terrier, Billy, Black and Tan Coonhound, Bloodhound, Bluetick Coonhound, Bokser, Bolończyk, Border Collie, Border Terrier, Boston terrrier, Bouvier des Ardennes, Bouvier des Flandres, Boykin Spaniel, Brabantczyk (gryfonik brabancki), Braque d'Auvergne, Braque de l'Ariege, Braque du Bourbonnais, Braque Saint-Germain, Broholmer, Buldog amerykański, Buldog angielski, Buldog francuski, Bullmastiff, Bulterier, Bulterier miniaturowy, Cairn Terrier, Canaan Dog, Cane Corso Italiano, Căo da Serra da Estrela, Căo de Castro Laboreiro, Căo Fila de Săo Miguel, Catahoula Leopard Dog, Cavalier King Charles Spaniel, Ceskoslovenský Vlcak, Charcik włoski, Chart afgański, Chart afrykański – azawakh, Chart arabski – sloughi, Chart hiszpański, Chart perski, Chart polski, Chart rosyjski borzoj, Chart szkocki, Chart węgierski, Chesapeake Bay Retriever, Chien d'Artois, Chihuahua, Chin japoński, Chiński grzywacz, Chow Chow, Cimarron Uruguayo, Ciobanesc Romanesc, Carpatin, Ciobanesc Romanesc Mioritic, Cirneco dell'Etna Clumber Spaniel, Cocker spaniel amerykański, Cocker spaniel angielski, Coton de Tuléar, Curly Coated Retriever, Czarny terrier, Czuwacz słowacki, Dalmatyńczyk, Dandie, Dinmont Terrier, Doberman, Dog argentyński, Dog kanaryjski, Dog niemiecki, Dog z Majorki, Dogue de Bordeaux, Drentsche Patrijshond, Duńsko-szwedzki pies wiejski, Duży gończy anglo-francuski biało-czarny, Duży gończy anglo-francuski biało-pomarańczowy, Duży gończy anglo-francuski trójkolorowy, Duży gończy gaskoński, Duży münsterländer, Duży szwajcarski pies pasterski, Elkhund czarny, Elkhund szary, English Toy Terrier, Entlebucher, Epagneul bleu de Picardie, Epagneul Breton, Epagneul de Pont-Audemer, Epagneul français, Epagneul picard, Eurasier, Field Spaniel, Fila Brasileiro, Flat Coated Retriever, Foksterier krótkowłosy, Foksterier szorstkowłosy, Fox Terrier Toy, Foxhound amerykański, Foxhound angielski, Fryzyjski pies dowodny, Golden Retriever, Gończy bośniacki szorstkowłosy Barak, Gończy chorwacki, Gończy francuski biało-czarny, Gończy francuski biało-pomarańczowy, Gończy francuski trójkolorowy, Gończy Hamiltona, Gończy hiszpański, Gończy istryjski krótkowłosy, Gończy istryjski szorstkowłosy, Gończy polski, Gończy Schillera, Gończy słowacki, Gończy szwajcarski, Grand Basset griffon vendéen, Grand gascon saintongeois, Grand griffon vendéen, Greyhound, Gryfon Korthalsa, Gryfonik belgijski, Gryfonik brukselski, Hawańczyk, Hiszpański pies dowodny, Hokkaido, Hollandse Smoushond, Hovawart, Irish Glen of Imaal Terrier, Irish Soft Coated Wheaten Terrier, Irlandzki spaniel dowodny, Islandzki szpic pasterski, Jack Russell Terrier, Jamnik króliczy, Jamnik miniaturowy, Jamnik standardowy, Jämthund, Jindo, Kai, Kangal, Karelski pies na niedźwiedzie, Kerry Blue Terrier, King Charles Spaniel, Kishu, Komondor, Kooikerhondje, Koolie, Kraski Ovcar, Kromfohrländer, Kuvasz, Labrador Retriever, Lagotto romagnolo, Lakeland Terrier, Lancashire Heeler, Landseer (typ kontyntalno-europejski), Lapinporokoira, Leonberger, Lhasa apso, Lwi piesek, Łajka jakucka, Łajka rosyjsko-europejska, Łajka wschodniosyberyjska, Łajka zachodniosyberyjska, Maltańczyk, Mały gończy anglo-francuski, Mały gończy gaskoński, Mały münsterländer, Manchester Terrier, Maremmano-Abruzzese, Mastif angielski, Mastif hiszpański, Mastif neapolitański, Mastif pirenejski, Mastif tybetański, Mops, Moskiewski stróżujący, Mudi, Nagi pies meksykański, Nagi pies peruwiański, Niemiecki terier myśliwski, Norfolk Terrier, Norrbottenspets, Norsk Buhund, Norsk Lundehund, Norwich Terrier, Nova Scotia Duck Tolling Retriever, Nowofundland, ODIS, Ogar polski, Otterhound, Owczarek australijski – Kelpie, Owczarek australijski (typ amerykański), Owczarek belgijski, Owczarek bułgarski, Owczarek buriacko-mongolski, Owczarek chorwacki, Owczarek francuski – Beauceron, Owczarek francuski – Briard, Owczarek holenderski, Owczarek kataloński, Owczarek kaukaski, Owczarek niemiecki, Owczarek pikardyjski, Owczarek pirenejski (a face rase), Owczarek pirenejski (a poil long), Owczarek południoworosyjski – Jużak, Owczarek portugalski, Owczarek staroangielski – Bobtail, Owczarek szetlandzki, Owczarek szkocki długowłosy, Owczarek szkocki krótkowłosy, Owczarek środkowoazjatycki, Owczarek z Majorki, Parson Russell Terrier, Pekińczyk, Petit Basset griffon vendéen, Phu Quoc Ridgeback, Pies Elo, Pies Faraona, Pies grenlandzki, Pies pasterski z Bukowiny, Pinczer austriacki, Pinczer małpi, Pinczer miniaturowy, Pinczer średni, Pirenejski pies górski, Pit Bull Terrier, Plott Hound, Płochacz niemiecki – Wachtelhund, Podenco kanaryjski, Podenco z Ibizy, Podengo portugalski, Pointer, Poitevin, Polski owczarek nizinny, Polski owczarek podhalański, Polski spaniel myśliwski, Porcelaine, Portugalski pies dowodny, Posokowiec bawarski, Posokowiec hanowerski, Pudelpointer, Pudle, Puli, Pumi, Rafeiro do Alentejo, Rhodesian Ridgeback, Rosyjski toy, Rottweiler, Saarlooswolfhond, Samoyed, Sarplaninac, Schapendoes, Schipperke, Sealyham Terrier, Seter angielski, Seter irlandzki, Seter irlandzki czerwono-biały, Seter szkocki – Gordon, Shar Pei, Shiba, Shih tzu, Shikoku, Siberian Husky, Silken Windhound, Skye Terrier, Spaniel kontynentalny miniaturowy – papillon i phalene, Spaniel tybetański, Springer spaniel angielski, Springer spaniel walijski, Staffordshire Bull Terrier, Suomenlapinkoira, Sussex Spaniel, Svensk Lapphund, Sznaucer miniaturowy, Sznaucer olbrzym, Sznaucer średni, Szpic fiński, Szpic japoński, Szpic miniaturowy (Pomeranian), Szpic wilczy, Szpic włoski, Szpice niemieckie, Tamaskan Dog, Terier australijski, Terier brazylijski, Terier czeski, Terier irlandzki, Terier japoński, Terier szkocki, Terier tybetański, Terier walijski, Thai Bangkaew Dog, Thai Ridgeback Dog, Tornjak, Tosa, Västgötaspets, Welsh Corgi Cardigan, West Highland White Terrier, Whippet, Wilczarz irlandzki, Wyżeł czeski szorstkowłosy – Fousek, Wyżeł duński, Wyżeł fryzyjski, Wyżeł gaskoński, Wyżeł hiszpański z Burgos, Wyżeł niemiecki długowłosy, Wyżeł niemiecki krótkowłosy, Wyżeł niemiecki ostrowłosy, Wyżeł niemiecki szorstkowłosy, Wyżeł pirenejski, Wyżeł portugalski, Wyżeł słowacki szorstkowłosy (Ohar), Wyżeł weimarski, Wyżeł węgierski krótkowłosy, Wyżeł węgierski szorstkowłosy, Wyżeł włoski krótkowłosy, Wyżeł włoski szorstkowłosy, Yorkshire Terrier
Jest to najstarsza rasa w Wielkiej Brytanii i różni się ona od Owczarka Walijskiego Cardigan budową ciała i wyglądem ogona. Pembroke Corgi Walijski jest silniejszy, ma krótszy ogon i głowę, podobną w kształcie do głowy lisa. Natomiast sierść psów tej rasy może być w odcieniach: czerwieni, czerni, beżu lub koloru pomarańczowego.
Rasy Psów Airedale Terrier Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Rozmiar: Średnie psy Rasa psów wg FCI: Teriery Zastosowanie: Psy myśliwskie, Psy rodzinne Akita amerykańska Kraj pochodzenia: Japonia Rozmiar: Średnie psy Długość życia: 9-11 lat Rasa psów wg FCI: Szpice i psy w typie pierwotnym Zastosowanie: Psy do towarzystwa American Staffordshire Terrier Kraj pochodzenia: Stany Zjednoczone Rozmiar: Średnie psy Długość życia: 10-15 lat Rasa psów wg FCI: Teriery Zastosowanie: Psy rodzinne, Psy bojowe Basset Hound Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Rozmiar: Małe psy Rasa psów wg FCI: Psy gończe i rasy pokrewne Zastosowanie: Psy myśliwskie, Psy do towarzystwa, Psy rodzinne Bloodhound Kraj pochodzenia: Belgia Rozmiar: Duże psy Rasa psów wg FCI: Psy gończe i rasy pokrewne Bokser Kraj pochodzenia: Niemcy Rozmiar: Duże psy Długość życia: 10-12 lat Rasa psów wg FCI: Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy Zastosowanie: Psy obronne, Psy do towarzystwa, Psy rodzinne, Psy bojowe Chiński grzywacz Kraj pochodzenia: Chiny Rozmiar: Małe psy Długość życia: 13-15 lat Rasa psów wg FCI: Psy ozdobne i do towarzystwa Zastosowanie: Psy do towarzystwa Nowofundland Kraj pochodzenia: Kanada Rozmiar: Duże psy Długość życia: 8-10 lat Rasa psów wg FCI: Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, pozostałe rasy Rhodesian Ridgeback Kraj pochodzenia: Republika Południowej Afryki Rozmiar: Duże psy Długość życia: 10-12 lat Rasa psów wg FCI: Psy gończe i rasy pokrewne Zastosowanie: Psy myśliwskie, Psy stróżujące, Psy rodzinne Profil whippeta o czarnym umaszczeniu z białymi znaczeniami. Zad whippeta wraz z ogonem. Według wzorca tej rasy ogon whippeta musi być lekko zagięty ku górze. Whippet – rasa psa zaliczana do grupy chartów, wyhodowana w Anglii, użytkowana głównie w wyścigach psów [1]. Typ chartowaty [3]. Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 15:03: Pies Faraona .Cirneco Dell'Etna .Śpiewający Pies z Nowej Gwinei .Pies z Kanaanu .Basenji .Nagi Pies Peruwiański .Nagi pies meksykański .Podengo z Ibizy .Podenco portugalski mały .Podenco portugalski średni .Cocker spaniel amerykański .Cocker spaniel amerykański .Irlandzki spaniel wodny .Węgierski puli .Pudel duży .Pudel średni .Pudel miniaturowy .Pudel toy .Wyżeł węgierski krótkowłosy .Wyżeł węgierski szorstkowłosy .Wyżeł niemiecki krótkowłosy .Wyżeł niemiecki długowłosy .Jamnik .Doberman .Dog argentyński .Dog de bordeaux .Dog niemiecki .Dog kararyjski .Dog z Majorki .Rottweiler .Shar pei .Tosa inu .Mastif tybetański .Mastif hiszpański .Mastif angielski .Mastif neapolitański .Bokser .Bernardyn .Owczarek niemiecki .Owczarek portugalski .Owczarek belgijski malinois .Owczarek belgijski groenendael .Owczarek belgijski tervueren .Owczarek szkocki collie długowłosy .Owczarek szkocki collie krótkowłosy .Border collie .Owczarek australijski .Kelpie australijski .Labrador retriever .Golden retriever .Retriever kędzierzawy .Retriever z Nowej Szkocji .Retriever z zatoki chasepeake .Retriever prostowłosy .Landseer .Leonberger .Nowofundland .Hovawart .Pirenejski pies górski .Mastif pirenejski .Owczarek pirenejski .Cane corso .Owczarek środkowoazjatycki .Owczarek kaukaski .Polski owczarek nizinny .Owczarek francuski briard .Owczarek francuski beauceron .Owczarek południoworosyjski .West highland white terier .Cairn terier .Norwich terier .Norfolk terier .American staffordshire terier .American pitbull terier .Staffordshire bulterier .Bulterier .Bulterier miniaturowy .Terier walijski .Airedale terier .Kerry blue terier .Dandie dinmont terier .Dalmatyńczyk .Buldog amerykański .Buldog francuski . Buldog angielski . Owczarek staroangielski . i wiele więcej . Odpowiedzi ガゼット odpowiedział(a) o 11:14 YorkChihuahuaOwczarek niemieckikundelpudelekjamnikamstaffpidbullmieszaniecI to chyba wszystkie, które kojarzę. AdeLide odpowiedział(a) o 11:14 Ja znam aż 2 więc nie będe sie popisywać moją bardzo rozległą wiedzą :D PittbullOwczarek niemieckiOwczarek szetlandzkiOwczarek CollieOwczarek Staropolski-\\- nizinny-\\- francuski briard-\\- collieJamnikPudelJack russell terrierParson russell terrierDalmatyńczykDog niemieckiMastif angielskiMopsBuldog francuskiShih tzuYorkshire terrierNova scotia duck tolling retriever Golden retrieverLabrador retrieverOwczarek kaukaski -\\- podhalańskiMoskiewski stróżującySamojedSzpic niemieckiAkita inuBokserMaltańczykBolończykCocker spaniel angielski/amerykańskiSpringer spanieljeejku, dużo znam nie dam rady wszystkich napisac ;d Beardedo odpowiedział(a) o 11:27 Airedale terrierwest highland white terrieryorkshire terrierboston terrieramstaffpitbullbulterrierclumber spanielcocker spaniel angielskicocker spaniel amerykanskibuldog francuskibuldog angielskibuldog amerykanskimopschichuachamaltanczykbolonczykcoton de tulearkundelekterier walijskiterier irlandzkiseter angielskiseter irlandzkichart afganskichart rosyjski borzojchart angielskigolden retireverlabrador retrieverretriever szkockiowczarek niemieckiowczarek belgisjkiowczarkej francuski (briard)owczarek francuski (beuarceon)bernenski pies pasterkiowczarek podhalanskikuvaszkarelski pies na niedzwiedzieaustralian silky terrierakita inuakita amerykanskaposokowiec bawarskiwyzel wegierskiwyzel weimarskiwyzel niemieckiitp... JamnikBichon Frise AmstaffDobermanYorkShih TzuChihuahuaBernardynOwczrek Niemiecki Owczarek Szetlandzki Owczarek Kaukaski Owczarek Szkocki Beagle Owczarek AustralijskiWest Highland White terrier Dalmantynczyk BernardynSiberian HuskyAlaskan Malamute Jack Russel Terrier Pinczer Miniaturowy (ratlerek :) ) Pekińczyk Rottweiler Cocker Spaniel AngielskiCocker spaniel AmerykańskiPitbullLabladorGolden Retriver AkitaPudel Maltańczyk BuldogDog NiemieckiDog Argentyński MopsBorder Collie Basenji Wiem więcej, ale w danej chwili pamiętam tylko te :) YorkChihuahuaOwczarek niemieckikundelpudelekjamnikamstaffpidbullmieszaniec West highland white terriershis tzudalmatynczyklhasa apsochow chowmaltanczykgolden retrieverlabradorpinczerwyzelspaniel angielskicocker spanielkavalier king charles spanielamstafalpejski gończy krótkonożny cairn terrier cane corsowilczurwulczur saarlosawyzel burbonskiwilczarz irlandzkiwhippetmastifmastif hiszpanskibernadynbolonczykborder colliebokserbassetterrier irlandzkifoksterierterrier szkockiwyzel dunskiyorkshire terrierszpic malyczilala (ni umiem tego napisac :D)pudelpudel duzypudel miniaturowypitbullakitabeaglebillybuldog francuskibuldog amerykanskibuldog angielskichart perskicocker spaniel angielskicocker spaniel amerykanskidobermantoy terrierbasenjbeagle-harrierbernadyn krotkowlosybrabantyczykchart polskiczeski pies gorskidunkerfoksterier krotkowlosygonczy hamilotnagrahundhawanczykirlandzki spaniel dowodnyjamnikjamnik dlugowlosy kroliczyjamnik szorstkowlosy serce573 odpowiedział(a) o 13:36 mastif tybetański,neapolitański,angielskipies gotów,szwedzki pies na łosie,husky,malamut,pudelszpic lapoński, labrador,bokser,berneński pies pasterskiyork,tosa inu, golden,akita inu, Hovawart,owczarwek niemiecki karabasz,shih tzu, leobergner, American Pit Bull TerrierRumuński pies pasterski z Karpat,łajka,lapoński pies pasterskiCanary Dog, sznaucer olbrzym, Norweski pies na maskonuryszpic z norbotten,komondor, buldog angielski blocked odpowiedział(a) o 18:53 -american staffordshire terrier-alaskan malamute-alaskan klee kai-american eskimo-australian cattle dog-aidi-beagle-boston terrier-bernardyn-bernański pies pasterski-basset hound-basenji-basset gaskoński-beagle harrier-beauceron-bokser-border collie-bulterrier-bulmastiff-buldog francuskiZnam dużo,dużo więcej ale wymienianie zajęło by mi jakieś 2 godziny a więc tylko połowa. WixXia odpowiedział(a) o 13:47 Boxer niemieckiBoxer amerykańskiowczarek niemiecki krótkowłosyowczarek niemiecki długowłosydoberman pinsher średnipinsher miniaturowyowczarek środkowoazjatyckiowczarek podhalski ogar polskiakita inuakita amerykańskaamerican bullypitbullamsraffstaffordpies z majorkirottweilerchow chow hart polski dalmatyńczykJamnik krótkowłosy Jamnik długowłosyjamnik szorstkowłosyhusky dingobernardyn krótko włosybernardyn długo włosybasset houndGolden retrieverdog niemieckiowczarek szkocki długowłosyowczarek niemiecki krótko włosybuldog angielskibuldog amerykańskibulgorzek francuskifield spanielhusky syberyjskibobtail owczarek staroangielskiowczarek angielskibeagleangielski cocker spanielpekińczykspringer spaniel angielskichart angielski greyhoundsznaucer średnisznaucer miniaturowysznaucer olbrzymipudel średnipudel dużypudel miniaturowypudel toycziłała (napisałam po polsku)yorkshit su dog argentyńskitosa inu pies kanaryjski abkash doganatolian karabkashowczarek kaukaskimoskiewski stróżującybasenjialaskan malamut husky syberyjski kle kai owczarek belgijkiowczarek belgijski malinosTervuerenGroenendaelowczarek australijski (typ amerykański)owczarek holenderskiowczarek szkocki biały bordel colie LaekenoisAustralian Cattle Dogdog niemieckilabrador i dużo więcej (na pw) Uważasz, że ktoś się myli? lub SrNrix.
  • ps0qp690lp.pages.dev/15
  • ps0qp690lp.pages.dev/46
  • ps0qp690lp.pages.dev/62
  • ps0qp690lp.pages.dev/94
  • ps0qp690lp.pages.dev/57
  • ps0qp690lp.pages.dev/27
  • ps0qp690lp.pages.dev/2
  • ps0qp690lp.pages.dev/2

    • szkocki irlandzki lub walijski rasa psa